Ik snap Doby
niet. Water heeft volgens hem maar twee functies: om af te koelen, of om erin
te apporteren. Zomaar voor het plezier erin gaan, nee, dat komt niet bij hem
op. Afin, ik ben al blij dat hij
zwemt.
Deze
ochtend echter inspecteert meneer de beek. De hoogstaande beek. Met sterke
stroming. Aan zijn blinkende oogjes en zijn vooruitgestoken oortjes zie ik dat
het zicht hem bevalt. Hij duikt erin, en zwemt puffend tien meter tegen stroom. Zomaar. Voor zijn
plezier. Een serie vreugderondjes op het
droge volgt.Die gekke hond toch. Begrijpelijk is hij niet. Grappig wel.